 |
|
ouder worden
in de poëzie - dichters over de ouderdom - werk van oudere dichters
|
|
|
|
|
-
-
-
OP DE OVERTOOM
-
-
Het dooit op de Overtoom
-
maar het vriest ook alweer op
-
melden mijn voeten
-
die mijn dag verlopen
-
ik blijf dicht bij huis
-
steeds dichter
-
dat is mijn leeftijd
-
wolken worden zwaarder van onkleur
-
de geur van gisteren hangt nog aan me
-
ik at met mijn vriend
-
we braken het brood
-
en deelden de doden
-
we zijn al bijna uit zicht
-
wij lachen nog
-
wat moet je anders?
-
omhelzen elkaar ten afscheid
-
misschien je weet maar nooit
-
|
|
|
|
|
Remco Campert
uit: ‘Nieuwe herinneringen’
De Bezige Bij, 2007
commentaar
|
|
|
|
|
|
|
|
|
- Bovenstaand
gedicht is door Poetry International gekozen tot één van de drie beste
gedichten van 2007. Het lijkt er op, dat Campert (geb. 1929) na zijn
zeventigste literair aan een tweede jeugd begonnen is, gezien de aandacht
die zijn werk vooral na ‘Een liefde in Parijs’ (2004) ten deel valt. Bij de
uitverkiezing van dit gedicht schreef Hans Nauta in Trouw (12 januari 2008):
-
- "Het vereist veel ervaring om tot de
eenvoud te komen die Camperts gedicht heeft. ’Op de Overtoom’ is opgedragen
aan Henk Hofland. Het gaat over ouderdom, vriendschap, weemoed en het besef
dat het leven voorbijgaat. De wolken die zwaarder worden van onkleur, het
bijbelse breken van het brood en het naderend afscheid, maken het gedicht
wat somber, maar tegelijkertijd is het laconiek. Hij zorgt ervoor dat de
toon licht blijft. Campert kan het allemaal wel onder ogen zien."
|
|
|
|